Via mijn nicht Patricia die via Hyves een oproep vond van Yvette hebben we contact gezocht omdat ons verhaal wel leuk leek als bijzonder. Dat vond de schrijfster gelukkig ook.
Maar hoe kennen jullie ons eigenlijk? Hebben jullie aanvullende anekdotes? Schroom niet om je reactie te geven onder deze blog … dat vinden wij leuk om te lezen en zorgt voor een beetje interactiviteit op onze blog op weg naar het altaar. De verzameling van anekdotes zullen we op de trouwdag delen met iedereen.
Voor het verhaal uit het boek lees hier:
Vlinders bij een halfje wit - Het bijzondere liefdesverhaal van Rose en Natasja
 |
| Foto genomen voor het boek in Scheveningen |
Rose en Natasja wonen sinds begin 2008 samen. Veertien jaar eerder was er sprake van een wederzijdse crush. Toch duurde het al die jaren voordat ze een stel waren. Het begon allemaal met de bestelling van een half witbrood, vertelt Rose.
“Natas werkte bij de bakkerij in de supermarkt waar ik vaak kwam. Ik merkte na een tijdje dat ik haar leuk vond. Gemiddeld twee keer per week kocht ik consequent een halfje wit bij haar, in de hoop haar beter te leren kennen. Ik was verlegen en kwam echter niet verder dan ‘hallo, een halfje wit graag’. Destijds zat ik in een knipperlichtrelatie en stond blijkbaar open voor een nieuwe liefde. Ik werd verliefd op Natasja en kreeg langzaamaan het idee dat het wederzijds zou kunnen zijn. Maar het echt leren kennen bleef uit, we voerden geen fatsoenlijk gesprek. Na een tijdje trok ik de stoute schoenen aan. Ik nodigde Natas uit om naar de film te gaan – Sister Act 2. Ze accepteerde de uitnodiging en we spraken af op maandag. Na haar werk zouden we eerst wat eten in café Cartouche waar ik boven woonde. Die bewuste maandag ging ik naar de supermarkt, maar ze was niet op haar werk. Toen voelde ik de bui al hangen. Ik had het gevoel dat ze zich ziek had gemeld om de afspraak te ontlopen.
Twee dagen later kwam ik weer langs voor brood, toen was ze weer aan het werk. Ik vroeg haar of ze die afgelopen maandag ziek was. Ze bevestigde dit. Ik zag dat ze zich zeer ongemakkelijk voelde. Ik vroeg of ze een andere keer nog naar de film wilde gaan. Dat vond ze niet verstandig. Toen ik ook nog een mannelijke collega van haar werk achter haar aan zag zitten, concludeerde ik dat hij waarschijnlijk haar vriend was. Ik dacht: ik heb haar natuurlijk voor het blok gezet. Die zei per ongeluk ja terwijl ze al bezet is. Ik zette haar uit mijn hoofd; de jaren daarna kwamen we elkaar wel eens tegen, maar we namen nooit de moeite om elkaar privé te spreken. Zelf had ik ook de moed én de behoefte niet. Wel hadden we altijd oogcontact en pas in de laatste jaren kwam het weer tot groeten.
Begin 2007 spotte ik Natasja op vrouwenforum FemFusion en ontdekte zo dat ze op vrouwen viel. Ik stuurde haar een berichtje: goh, nu toch eindelijk uit de kast gekomen! Dat bevestigde ze, en ze vertelde dat ze na een vijftienjarige relatie met een man nu op onderzoek uit was. Haar openheid in de mailwisseling verraste me aangenaam, ik deed echter niets met het contact. Een maand later stond in haar profiel dat ze de ware had gevonden. Zelf was ik een enorm gelukkige vrijgezel met een druk leven. Ik vond het leuk contact met haar te hebben gehad. Ruim een half jaar later, zomer 2007, kom ik haar toevallig tegen… in café Cartouche! Ik was met een vriendin op weg voor een broodje falafel na een gezellige dag en avond met ons eetclubje. Het was inmiddels 1.00 uur en ik wilde naar het toilet in dat café. We kwamen beschonken van de Parade uit Utrecht waar ik al twee kannen sangria had gedronken. Mijn vriendin stelde voor een drankje te doen, nu we toch in het café waren. Ik stemde toe en op weg naar het toilet zag ik Natasja, die ik vluchtig aantikte en vrolijk begroette. Echt aanspreken durfde ik niet. Ook Natas, die me wel in de gaten had, zocht niet direct toenadering. Met mijn vriendin dronk ik nog drie wodka-lime totdat Natasja me in de laatste ronde wat te drinken aanbood. Nog een wodka-lime dan maar! Nu had ik ook een goed excuus om haar eens aan te spreken. Ze vertelde dat ze een relatie met een vrouw achter de rug had. Ook gaf ze aan dat ze wist dat ik vrijgezel was. Dat ze toch iets van me afwist via Femfusion triggerde me. Plots zei ze dat ze me altijd al iets wilde vertellen: dat ze al die jaren geleden verliefd op me was. Ik bleek de eerste vrouw voor wie ze zulke gevoelens kreeg. Omdat ze destijds in een relatie zat, kon ze daar niet naar handelen. Ze voelde zich altijd nog beroerd omdat ze me nooit heeft laten weten waarom ze niet kwam opdagen. Ik viel om van verbazing!
We spraken het weekend daarop af met de Gay Pride bij café Vivelavie op 4 augustus 2007. Het werd een latertje en ze bleef uiteindelijk bij me slapen. Tussen onze ontmoeting in Cartouche en onze eerste afspraak met de Gay Pride, had ik haar al voor een tweede afspraak ge-sms’t: wil je alsnog met me naar de film, ik vrees alleen dat Sister Act 2 niet meer draait. Dat wilde ze wel, ze sms’te terug dat ze dit keer niet ziek zou zijn. We gingen naar Shrek 3 en die avond sloegen de vonken definitief over. Verbazingwekkend, hoe het leven kan lopen. We zijn vreselijk verliefd en superblij dat we nu zo’n leuke relatie hebben!”
